Moving Forward

Zoals ik hier al schreef werd ons door het re-integratiebureau geadviseerd om een proefles autorijden voor Lex aan te vragen.
Daar zag Lex erg tegenop omdat hij niet wist of hij kon autorijden met de beperkingen in nek en schouders. OP één of andere manier blijf je dan aan het uitstellen omdat hoop over het algemeen beter voelt dan de wetenschap dat iets niet wil.
Toch hebben we de stap gezet en zijn we bij autorijschool Rij en Reis terecht gekomen.
Deze rijschool was ons geadviseerd omdat de rij-instructeur zelf ooit gere-integreerd moest worden en dus veel begrip heeft voor lichamelijke ongemakken.
Na een (gratis) proefles van ruim anderhalf uur was Lex verkocht.
Natuurlijk omdat ie werd opgehaald in een dikke BMW.... maar ook omdat rijden lukte.
Hij kon nek en schouder voldoende gebruiken, en tijdens het "kijken" was er geen probleem.
Hoera!!
Lex gaat de komende tijd 2 keer in de week 2 uur rijden. Met twee weken heeft hij zijn theorie examen.
Leuker nog, Lex' moeder heeft ons een autootje beloofd!
Behalve dat we dus helemaal happy zijn omdat Lex vooruitgang boekt en zijn kansen op de arbeidsmarkt vergroot (Jaja UWV, dat doet ie zelf!) hangen we in een roze wolk omdat we een auto uit mogen zoeken.
En zeg nou zelf: hier wordt je toch ongelooflijk blij van???

Vrees niet, we zullen denken aan het gewicht van de auto ivm wegenbelasting en dergelijke. Maar dromen is toegestaan.... toch?

En anders hebben we in elk geval bovenstaande foto's nog om bij weg te dromen.....