Fibromyalgie betekend altijd wel ergens pijn en het gevaar is dus dat je alle pijntjes die ervaart onder de noemer fibromyalgie schuift. Als je er net als ik ook een burn-out bij hebt heb je nog een vloerkleedje waar je pijntjes en kwaaltjes onder kan schuiven.
Zo ook scheel kijken (althans het gevoel), dansende letters en hoofdpijn.
In een helder moment leek het me goed in elk geval alvast uit te sluiten dat het aan mn ogen zou liggen.
Sinds ik 18 ben draag ik een bril.
Niet heel fanatiek, want de brillen die ik tot nu toe heb gehad bevielen me op een of andere manier niet echt.
Vandaag kwam ik erachter waarom....
Brillenmevrouw: "Hallo, waarmee kan ik je helpen?"
Ik: "Heeft U ook brillen?"
De vrouw schoot in de lach en we hadden elkaar gevonden. Onze humor kwam overeen. Ik legde uit wat mijn plan was en al snel zat ik in een soort tandartsstoel met een gevaarlijk uitziende machine voor mn ogen.
Lex zat - zoals altijd in zulke situaties- wat te ginnegappen met de mevrouw.
Tussen alle lettertjes, stipjes, cijfers en kruisjes door ginnegapte ik mee. Mensen die langdradig van stof zijn zoals ik hebben het nogal moeilijk wanneer ze uit moeten leggen wat er veranderd in een serie cijfers als er een ander glaasje voor je ogen wordt geschoven.
Met wilde handgebaren probeerde ik duidelijk te maken wat er voor mij iedere keer veranderde.
Met het zweet in mn handen, want ik heb altijd zo'n proefwerkgevoel in zulke situaties. Alsof ik het fout kan doen.
De brillenmevrouw stelde me gerust, al ginnegapte ze inmiddels wat minder.
Mevrouw: " Waar heeft U Uw laatste bril weg?"
Ik: " Hoezo, hebben ze er gewoon vensterglas in gedrukt?"
"Eh...nee maar ik kom toch echt tot een hele ander meting dan mijn conculega's."
Oi. Das niet best.
Ze had ontdekt dat ik een + afwijking heb, ipv een - afwijking. Maar mijn ogen schijnen dermate verkrampt te staan dat ze geen nauwkeurige afwijking vast kon stellen.
Geen wonder! Ik draag al 12 jaar - glazen in mn bril!
Ik kreeg een verwijzing naar de oogarts in het ziekenhuis. Die gaat de zenuwen rond mn ogen een soort van lam leggen met oogdruppels zodat ze optimaal ontspannen zijn. Dan doen ze daar direct een secure oogmeting.
Na nog wat heen en weer grappen en grollen gingen puzzelstukjes toch wel op hun plek vallen. Als het goed is heb ik zometeen geen last meer van dansende lettertjes, hoofdpijn of slecht zicht in het donker.
De bril die ik nu heb mocht ik vooral niet meer opzetten.
Deze verkleint ook (terwijl ik vanmiddag geleerd heb dat een bril nooit mag verkleinen) wat maakt dat ik mij een reus voel van twee meter.
Eerst naar de oogarts en dan een leuk montuurtje uitzoeken.
Ik hou jullie op de hoogte....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten