Van te voren had Lex' moeder me gevraagd haar haar te knippen. Zij is niet heel mobiel, en anderhalf uur in een kappersstoel zitten is niet iets waar ze naar uit kijkt.
Gewapend met kam en schaar kwamen we aan.
Van te voren had ik al geroepen dat ik niet deed aan schadevergoedingen wanneer het hopeloos zou mislukken, want ik ben natuurlijk geen kapster.
Het pakte verrassend goed uit. Zo goed dat Yoy ook ineens begon te roepen dat ze toe was aan een ander modelletje. Jaja...en dat is vijf.
Uiteindelijk ben ik de halve middag aan t knippen geweest. En natuurlijk zie ook ik alle hakken, maar het is recht en t lijkt leuk.
So who cares!
Misschien toch tijd dat ik binnenkort eens een cursus knippen ga volgen. Met name zodat ik écht kan knippen als t me weer eens aanvliegt en ook weet wat ik doe. Dat gebeurd voornamelijk als er geen kapper open of in de buurt is.
Maar voor nu is het goed. Oma blij, Yoy blij en natuurlijk ik blij.
